Sakrament święceń
Sakrament święceń obejmuje trzy stopnie: święcenia diakonatu, święcenia prezbiteratu i święcenia biskupie. W maju w katowickiej katedrze Chrystusa Króla Metropolita Górnośląski abp Damian Zimoń wyświęca diakonów na kapłanów.
Dzień święceń prezbiteratu jest ważnym wydarzeniem nie tylko dla przyjmujących je i ich najbliższych, ale także dla całej archidiecezji. Diakoni przygotowują się na ten dzień przez 6 lat studiów i pracy nad sobą oraz bezpośrednio przez 5 dniowe rekolekcje zamknięte.
Diakoni - kandydaci do święceń prezbiteratu - przez włożenie rąk i modlitwę konsekracyjną biskupa otrzymują szczególny udział w posłannictwie Chrystusa jedynego i najwyższego Kapłana. Katechizm Kościoła Katolickiego przypominając postanowienia Soboru Watykańskiego II uczy, że prezbiterzy są "współpracownikami stanu biskupiego, w celu należytego wypełniania powierzonego przez Chrystusa apostolskiego posłannictwa" i są wyświęceni, aby głosić Ewangelię, być pasterzami wiernych i sprawować kult Boży, jako prawdziwi kapłani Nowego Testamentu. Mocą specjalnego sakramentu "dzięki namaszczeniu Ducha Świętego zostają naznaczeni szczególnym znamieniem i tak upodobniają się do Chrystusa Kapłana, aby mogli działać w zastępstwie Chrystusa Głowy" (KKK 1562-1564)
Samo udzielenie święceń ma miejsce po czytaniach Liturgii Słowa i ma następujący przebieg:
Po Ewangelii Rektor Seminarium przedstawia Księdzu Biskupowi kandydatów i prosi o udzielenie im święceń. Ksiądz Biskup po dokonaniu ich wyboru wygłasza homilię. Po homilii wybrani na urząd kapłanów odpowiadając na pytania Księdza Biskupa wyrażają gotowość przyjęcia obowiązków wynikających ze święceń i składają mu przyrzeczenia czci i posłuszeństwa. Następnie wierni polecają Bogu kandydatów śpiewając litanię do Wszystkich Świętych. Zaś kandydaci na znak największego uniżenia przed Bogiem leżą krzyżem. Ta postawa jest jednocześnie znakiem ich całkowitego bezwarunkowego oddania się Bogu i gotowości pełnienia Jego woli. Wszystkie te obrzędy "mają potwierdzić, że wybór kandydatów został dokonany zgodnie z praktyką Kościoła" i przygotować do uroczystego aktu konsekracji (KKK 1574).
Po litanii do Wszystkich Świętych następuje istotny moment uroczystości: przez włożenie rąk i modlitwę konsekracyjną Ksiądz Biskup wyświęca nowych kapłanów, których nazywa się neoprezbiterami. Ręce na kandydatów nakładają wszyscy zgromadzeni kapłani.
Po udzieleniu święceń następują obrzędy, które mają "wyrazić i dopełnić w sposób symboliczny dokonywane misterium" (KKK 1574). Księża Proboszczowie ubierają neoprezbiterów w szaty kapłańskie: stułę i ornat. Z kolei Ksiądz Biskup namaszcza dłonie neoprezbiterów olejem Krzyżma świętego [namaszczenie krzyżmem świętym jest znakiem specjalnego namaszczenia przez Ducha Świętego, który czyni owocną ich posługę (KKK 1574)], a następnie wręcza im dary ofiarne - chleb i kielich z winem oraz przekazuje im znak pokoju. Znaku pokoju udzielają również wszyscy zgromadzeni kapłani. Po udzieleniu znaku pokoju rozpoczyna się liturgia eucharystyczna. Neoprezbiterzy z Księdzem Arcybiskupem i Przełożonymi seminaryjnymi odprawiają pierwszą Mszę Świętą koncelebrowaną.
Więcej informacji na stronie Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego: http://www.wssd.katowice.opoka.org.pl/
